ျပတင္းေပါက္အျပင္ကၾကည့္တဲ့ညက
သူတုိ႔ေျပာသလုိပါပဲ ငါ့ကုိငါေတြ႔ခဲ့တယ.္။
ေမာင္လွမ်ဳိး၊ တာရာမင္းေ၀၊
ေမာင္ဖီလာ….
ခံရဖန္မ်ားလုိ႔ ‘အ’သြားရသူတစ္ေယာက္အျဖစ္
အလြယ္ဆုံးေတြကုိခ်ဥ္းကပ္
က်ယ္ေလာင္ျခင္းေတြအဆုံးသတ္ဖုိ႔
ဆိတ္ျငိမ္ျခင္းေတြအဆုံးသတ္ဖုိ႔
ငါေလွ်ာက္ခ်င္ေနတာ အလြယ္လမ္းလား။
ဆပ္ျပာပူေဖာင္းလုိ အပ္တစ္ေထာက္စာဒဏ္ရာနဲ႔
ငါရပ္တည္ဆဲပါ
အသြင္ေျပာင္းသြားတာ
ပ်က္စီးသြားျပီလုိ႔ အတည္ယူခ်င္လဲ နင့္သေဘာေပါ့
ဒဏ္ရာဗလပြနဲ႔ ငါ့ႏွလုံးသားက
ပုိရင့္က်က္တဲ့အခ်စ္ေတြ ထုတ္လုပ္ေနတာ နင္မွမျမင္ပဲ။
ေနေရာင္ေအာက္မွာ တလက္လက္ထေနတဲ့ မွန္ကြဲစေတြအတုိင္း
လမ္းေဘးေရာက္ဖုိ႔ သေနခဲ့သလုိလုိ
ငါေနရတဲ့အခန္းကုိ
ညေနတုိင္း အေရာက္ျပန္တတ္ေနျပီ
အလင္းေဖာက္တဲ့ ပလက္စတစ္ အကာ၊
ေလစီးေၾကာင္းထဲ ငါ့အခန္းမပါေပမယ့္
ေနစီးေၾကာင္းထဲပါေနတာကုိ စီးေမွ်ာ ၀ံ့ေနျပီ။
ျပတင္းေပါက္က ျမင္တဲ့ေန႔က
နင္မပါတာကိုေတာ့ ငါ အံ့ၾသလုိ႔ မဆုံးဘူး
နင္ပဲေနာက္ခ်န္ ေနခဲ့တာလား……။
ေနာက္ဆုံး ကေန႔ေတြကုိ ငါ
အတုိင္းသား ျမင္ရဆဲပဲ
သူတုိ႔ေျပာသလုိပဲ အရွိအတုိင္း ျမင္လုိက္ရတယ္
မယုံႏုိင္စရာ ေကာင္းေလာက္ေအာင္
နင္မပါခဲ့ဘူး ။
No comments:
Post a Comment